Garanties. We krijgen ze bij een nieuwe tv, maar niet bij het leven. Geen bijsluiter, geen handleiding. Het leven ontvouwt zich. Er zitten kreukels in het papier. Bij iedereen.
Ik wil garanties van mijn oncoloog. Als dit ‘straks’ voorbij is, kan ik dan door met mijn leven? Kunt u mij beloven dat de kanker nooit meer terugkomt? Weet u zeker dat het niet ergens anders zit? Die scan, was daar echt alles op te zien?
De kreukel in mijn papier krijg ik niet recht gestreken. Hoeveel vragen ik ook stel. Hoezeer ik me ook verdiep in de medische documenten. Mijn hoofd wil de controle terug over mijn leven. Door. Starten met plan B. Dat geeft energie, hoop, zin. Ook een verkreukeld papiertje wil dromen over een toekomst in een glossy magazine.
Terwijl mijn hoofd verder fietst, leert mijn hart zich bezig te houden met vandaag. De wind door mijn korte haren. Een duif dansend voor zijn duivin. Een echte eerste knuffelpoging van mijn zoon. Een goed gesprek met mijn lief. Het zijn momenten in het nu om te koesteren. Bewust van te zijn. Zeker als het raast tussen hoofd en hart. Als je niet weet wat de toekomst zal brengen.
In “De Uren” van Michael Cunningham wordt het mooi beschreven. Het leven bestaat uit herhalingen. Op de momenten dat het leven openbarst voel je dat je leeft. En dat openbarsten, daar moet je bij zijn. “I remember thinking to myself: So this is the beginning of happiness, this is where it starts. (…) It never occurred to me it wasn’t the beginning. It was happiness. It was the moment. Right then.”
Tame Impala – The Moment
Het nummer “The Moment” op de plaat van Tame Impala gaat ook over leven in het nu, bewust genieten van het moment. Simpele dingen zoals je voetstappen op de vloer.
I fell in love with the sound of my heels on the wooden floor
I don’t want our footsteps to be silent anymore
I want them to be in the moment
En soms moet je in het moment cruciale beslissingen durven nemen. Afwijken van het plan. Ook al denk je dat je er niet klaar voor bent. Ook al weet je niet wat er volgt. Want soms is er geen volgende keer, time-out, tweede kans. Soms is het nu of nooit. En ontdek je dat je krachtiger bent dan je dacht.
In the end, it’s stronger than I know how to be
And I can’t just spend my whole lifetime wonderingI want them to be in the moment
Storm clouds are closingIt’s getting closer (I’m not ready yet)
Oh, it’s getting closer (I’m not ready yet)
It’s getting closer (I need a little more time)
Lieve Im, ik vind het bijzonder en heel mooi hoe je ons meeneemt in jouw gevoelens van kracht en kwetsbaarheid. Geen contradicties van elkaar, maar wel gevoelens waar we – denk ik – allemaal vaak tussen laveren. Jij kan dit zo prachtig onder woorden brengen! Dank je dat je jouw innerlijke wereld met ons deelt en dat we met jou wat meer leren over het leven en de kunst ervan. Denk aan jullie, dikke knuffel
Dank voor het delen Imma. Er wordt meegelezen en aan je gedacht.
Soms loopt het leven op rolletjes, geen rimpels of kreukels of vouwen……gladjes. Maar het zijn tegelijk de rimpels en de kreukels of vouwen, waaraan je het leven kunt aflezen. Natuurlijk, er is Botox voor de schone schijn, ontkenning van het echte leven? Dan liever de knuffel van Abel…….botox voor je hart.
Mooi zus, mooi… elke kreukel is weer een (helaas pijnlijke, soms meer dan anders) herinnering om de momenten te waarderen.