Kanker en de dood. Het is alsof ze dansen met elkaar. Niet onlosmakelijk met elkaar verbonden, maar wel onmogelijk los van elkaar te zien. Dat weet ik. En toch wil ik het niet weten. Niet altijd.

Het dansende duo is overal. Tussen de regels door altijd aanwezig. Ik kom er vaak niet onderuit. Een comedy die begint met een kind dat opgroeit zonder moeder. Een hoopvol artikel waarin 1 zin gaat over de vrouw die toch niet schoon bleek en binnen zes maanden stierf. Een losse opmerking van een geliefde over de crematie van een kennis. Kanker en de dood. Ze zijn er voordat ik kan ontsnappen.

Voor iedereen schokkend. Voor mij fysiek pijnlijk. Ik ben er dagen door van slag. Het verhaal gaat verder in mijn hoofd, met mijzelf in de hoofdrol. Ik zie mezelf liggen in een kist. Vraag me af hoe ik zal leven met de dood in de ogen. Dagnachtmerrie over hoe mijn zoon zal opgroeien zonder mijn liefde, in de schoot van een nieuwe moeder. Maak van iedere onregelmatigheid in mijn lichaam een tumor. Schrijf brieven aan mijn kind, voor als ik hem zelf niet meer kan vertellen over het leven. Kanker en de dood, in mijn hoofd dansen ze continu samen. Ook zonder al die doorvertelde verhalen.

Ik wil blijven geloven in een leven zonder kanker. In een leven na kanker. Help mij geloven in dat scenario. Deel met mij niet de verhalen die slecht verlopen. Niet uit desinteresse of egoïsme. Maar uit kwetsbaarheid. Ik heb op dit moment meer dan genoeg aan mijn eigen verhaal.

Panda Bear – Tropic of Cancer

When they said he’s ill
Laughed it off as if it’s no big deal
What a joke to joke, no joke

And you can’t get back
You won’t come back
You can’t come back to it

Its all in the family
And then you sneak it all away
Sick has to eat well too

Got to like it all
Got to like what kills
It kills just to know what kills
Got to like it all

So it goes to show what all things know
Just one thing keep it live
Keep it live, dead or alive
These guys kill to live on
And you give up on the upside
Give it up on the other side

https://genius.com/4577959