Eerder hield ik van kou. Het liefst liep ik het hele jaar op blote voeten. T-shirtje aan, geen sjaal om. Het gaf een fris, onoverwinnelijk gevoel. Ik kan wel wat hebben, ben niet van suiker. Niet aanstellen, een bikkel zijn. Het hoort bij toen. Een leven waarin doorzetten, snelheid en presteren centraal stond.
Nu alles een halt toe is geroepen, de stilte in het leven terug is, is er iets veranderd. Het leven is vertraagd.
Mijn behoefte om te zorgen neemt toe. Daarbij hoort warmte heb ik ontdekt. Letterlijk, door me te wikkelen in zachte stoffen, warme thee te drinken, te luisteren naar rustige muziek. Figuurlijk, door me te omhullen met mensen door wie ik me omvat voel, ontspannen actief te zijn, mild en aanwezig te zijn.
Door warmte wordt ook het leven zachter heb ik gemerkt. Alles wat er speelt doet net wat minder pijn. Koude weerkaatst, warmte veert.
Beach House – Take Care
I’ll take care of you, that’s true
Wat mooi geschreven weer lieve Im. Je bent altijd al een van de meest warme personen geweest die ik ken. Ik zou soms willen dat we nog steeds in onze kamertjes op de Javastraat zaten, lekker naast elkaar. Dan kon ik gewoon even aankloppen om je te laten weten dat ik aan je denk. Kus!
Lieve Imma, die warmte zit binnen in je en kwam altijd al naar buiten…..naar je omgeving toe. Koester je vooral in de warmte die je nu wat meer van buiten af komend mag ervaren – en er ook altijd wel was – gewoon omdat ook jij die nodig hebt. Abel en Joran zijn uiteraard de dichtbij zijnde warmtebronnen, maar ook je eigen warmte wordt je je nu misschien meer bewust?
Warm geschreven!! Warmte straal jij uit en wij hopen je warmte te geven door er voor je te zijn’